Şiir

beni düğüne giden arabanın bagajında unuttular leylâ solmuş ciğerime çocuklar melodika üflediler ama kemâle eren

Gece saatsiz kayıp, rıhtım uzak, yollarda pusulanmış binbir tuzak Karanlıkta kalmak ayıp Karanlıkta bırakılmaksa hak,

hepimizde bir resmin var, yüzünde hep binimize selam gölgen, hâlâ korkusuz bir bayrak gibi ardımızda

Bu gece kalkar dostun naaşı beldemizden Temizdi su henüz bedenine değmemişken Pir Sultan Abdal okudu

Güçlüydüm sırtımda ev taşıyacak kadar Sonra kırkım çıkmadan yağmur yağdı dizlerime Dehlizlerde heveslerim birikirken bile

Emrolunduğu gibi beyazlamadı saçlarım Kırk örgüyle uyutsa da beni annem Aklanır mı başıma çıkan süveyda

Karanlığın ötesine karıştım Hayallerle başlayan adımların Sokağın ötesindeki güzel kadınların Tükendiğini gördüm yavaş yavaş Kırık

Yandı dağlarım, Kaynadı denizlerim. Yeni şehirler çıktı gün yüzüne Türedi içimde yeni destanlarım Bu aşkın

Kayboldum yolu ararken Dönmek üzere çıkılan yol Geriye doğru bir eğim almıştı daha şimdiden Tanrıya

Dertlerime sızmış kahkahalar Beyhude ümitlerimin anatomisi Yirmili yaşlarımın son fotoğrafı Ne garip değil mi? Papyonda

sana bakarken, ağlardım merhametten alnıma atılan hüznün kertikleri,çoğalırdı mısralar,anlaşılmaya güç yettirremezdi mürekkep,parmak uçlarımı morartırdı omzumda;

Gelemedim. Sebebi mi? Çürüklüğüm, cesaretsizliğim, kabul edemeyişim, ertelemeyi sevme huyum mu bilemedim. Bildiğim şeyler de

Kanatları üzerine kapanan kuşlar gördüm Gökyüzündeki boşluğa tutunan Ürpertici bir hiçlik hissi Güneşsiz gün batımında

Hudud çatılarının sarkıtlarını izledik, anamı aradık Yüzü sanki vatandır, onlar için eksik nefes aldık Tek

Aklımda zincirlerini koparmış düşünceler, zikirler Her zincirin ucu yürek içimde köşelere değer Değer de yakar