Şiir

annemin pazar harçlığına eli değince bereketlenir üç kuruş bin yetimi doyurur bin öksüzü giydirirdi ben

  Rıza bu göç değil, örtülü işgal. Yalanın ardını tutma be Rıza. Arabi, farisi her

çatlak ruhumdan şiir sızamadığında oklar ıslıklarını çalar en matemlisinden temren ellerinde baldıran zehri taşır karışır

Adalet mezatta, gitti…gidiyor! Başın cezasını ayak ödüyor. Ne güzel yalanmış bize sunulan. Kananlar kanmaya devam

  dünya gölgesinin en hakikatli şiiri yirmi altı kere şiir yirmi altı kere güzelsin ey

ali beytullah çakır abim’e rab nefsin iftirasından sakınacak meryem masumluğu ver şuurlu sıcaktan kaynayan yanıklardan

Ruhuma bağdaş kuran gözlerinden başlayarak Bulanarak sözlerime zuhur eden sihrine Dudağının kenarındaki çukura kıvrıldığımda Üstüme

Boğazında çamur varken Etrafta kir arıyorsun. Meclisin her haltı yerken Gerdanını kırıyorsun. Hüngür hüngür ağlayan

Batıp gitmekle meşhur dünyaya bel bağlayanların Dokuz kere tahtası sen kadar da imanı eksiktir sevgilim

Eşiğinde tûfânlar koparken kavimler beni sorardı Şöhretim Nûh’un gemilerini dahi alacaya boyardı Günâhını yazan melek

Sana kanımdan süzdüğüm sözlerle geldim Kaybolduğum ormanda yundu gözlerim Ulu kayın ağaçlarının Buz sıcağı, korkak

Dün bir köstebeğe itlik yapanlar, Bugün bana kurtluk taslamasınlar. Sayesinde makam, mevki kapanlar, Koltuğu kanuna

Dağlara Bakmak Hey bre dağ gövdeli ataların ufarak Ve aklı firar etmiş milyonlarca torunu Ağlanacak

  Er yarın Hak divanında bell’olur…Yunus Emre Hani yiğitler vardı dik giden, Girdiği vakit mezara