Dertlerime sızmış kahkahalar Beyhude ümitlerimin anatomisi Yirmili yaşlarımın son fotoğrafı

Kanatları üzerine kapanan kuşlar gördüm Gökyüzündeki boşluğa tutunan Ürpertici bir

Şiir Yazdıran geceler var Gökyüzüne hasret hecelenen Ve yaşamaya hasret

Başlamanın neresi kötüydü En azaplı anda dahi bir şiire başlanmalıydı

Puslu gecenin en karanlık vaktinde Terkedilmiş bir şehrin kaldırımlarında yürüdüm

Saat üçü beş geçiyor Kapı kapalı, gözlerim aralık Eylül’ün beşi

  Sen, adın neydi? unuttum Hatırana kelam değdi Sen kalmadın

Mesnetsiz hikayeler çalındı kulağıma Olmaz ya sığınmışsın bir bulutun ardına

Kalem alıştı derdi anlatmaya Şairdir talip olan dert satmaya Öylesine

Olası bir gerçeklik içinde, Dünya durduğunda sen döndüğünde, Atka’da ya