Şiir

Ruhuma bağdaş kuran gözlerinden başlayarak Bulanarak sözlerime zuhur eden sihrine Dudağının kenarındaki çukura kıvrıldığımda Üstüme

Boğazında çamur varken Etrafta kir arıyorsun. Meclisin her haltı yerken Gerdanını kırıyorsun. Hüngür hüngür ağlayan

Batıp gitmekle meşhur dünyaya bel bağlayanların Dokuz kere tahtası sen kadar da imanı eksiktir sevgilim

Eşiğinde tûfânlar koparken kavimler beni sorardı Şöhretim Nûh’un gemilerini dahi alacaya boyardı Günâhını yazan melek

Sana kanımdan süzdüğüm sözlerle geldim Kaybolduğum ormanda yundu gözlerim Ulu kayın ağaçlarının Buz sıcağı, korkak

Dün bir köstebeğe itlik yapanlar, Bugün bana kurtluk taslamasınlar. Sayesinde makam, mevki kapanlar, Koltuğu kanuna

Dağlara Bakmak Hey bre dağ gövdeli ataların ufarak Ve aklı firar etmiş milyonlarca torunu Ağlanacak

  Er yarın Hak divanında bell’olur…Yunus Emre Hani yiğitler vardı dik giden, Girdiği vakit mezara

Kâdim dostum Şeyma Ersoy’a Kırkımın Çıkış Yönü   Efnan kitaplara el sür en mukaddesten başla

Hey sen şimdi bir tatlı su balığı hükmünde Halkların kardeşliği hümanizm insanlık Sende beşer sevgisi

MİĞFERİMİ ÇIKARTMAYACAĞIM     Annemin bağrında sunulan sütün Aşkla geri alındığını biliyorum burnumdan Ama ben,

Nar Türküsü   İsmin geçse yüreğime kuş tüner Tanınırım gözlerimin ferinden Yürür avucumda pıtır pıtır