Ankara Keçisi

Keçiler, farklı iklim koşullarında yani çok sıcak ve çok soğuk bölgelerde kolaylıkla yetiştirilebilen hayvanlardır. Diğer çiftlik hayvanlarının ulaşamadıkları çevrelerde özellikle yüksek tepe ve dağlık bölgelerde bulunan yem kaynaklarından daha iyi yararlanmaktadırlar. Ev içi artıklarını ve kaba yemleri diğer çiftlik hayvanlarına göre daha iyi sindirebilmektedirler. Türkiye’de ki keçi ırklarının populasyon büyüklüğü sırasıyla Kıl, Ankara, Malta ve melezler ve Kilis Keçisi olarak sıralanmaktadır. Kıl Keçisi en fazla Akdeniz Bölgesinde fakat genel olarak Türkiye’nin tamamında bulunur. Ankara Keçisi esas olarak İç Anadolu Bölgesinde düşük miktarlarda sırasıyla Güney Doğu ve Doğu Anadolu Bölgelerinde yetiştiriciliği yapılmaktadır. Ankara Keçisi, tiftik üretimi gerçekleştirebilen tek keçi ırkıdır. Esas olarak beyaz renklidir fakat siyah, kahverengi ve gri renkte hayvanlar da bulunmaktadır. Ufak cüsseli, esas olarak boynuzluluk özelliği gösteren keçi ırkıdır. Ankara Keçisinin ana vatanı Türkiye’dir ve 18. yüzyıla kadar Ankara Keçisi yetiştiriciliği yapan tek ülkeydi. 18. yüzyılın ortalarında Güney Afrika, Amerika Birleşik Devletleri gibi ülkelere Ankara Keçisi götürülerek Türkiye tekeli ortadan kaldırılmıştır. Türkiye’de ki Ankara Keçisi yetiştiriciliği ve tiftik üretimi büyük bir azalış göstermektedir. Bunun da nedeni doğrudan keçi sayısındaki azalışla alakalıdır. 1985 yılında Ankara Keçisi populasyonu 2.3 milyon baş iken 2004 yılında 230 bin baş hayvana düşmüştür. Ankara Keçisi sayısı, tiftik fiyatındaki düşüşler ve dalgalanmalar, tiftik kalite sorunları, genetik ıslah konusunda ilerleme kaydedilememesi, yetersiz desteklemeler gibi nedenlerle azalış göstermiştir. Ankara Keçisi genetiği itibariyle tiftik verimini her zaman en üst seviyede tutmayı hedeflemektedir. Ülkemizdeki ekstansif yetiştiricilik nedeniyle, zaten döl verimi özelliği düşük olan Ankara Keçileri yetersiz beslenme ve bakım koşullarının kötü olması sonucunda yavru atma durumunu meydana getirmektedir. Ankara Keçileri bizim topraklarımızda yetişen ve dünyada tiftik üretimi gerçekleştiren tek keçi ırkı olması nedeniyle genetik kaynaklarının korunması, genetik olarak ıslah çalışmalarının sıkı bir şekilde yapılması gereken bir ırktır.