Sarayın Tatlısı: Türk Lokumu

Türk lokumu dünyanın hemen her ülkesinde bilinen ve beğenilerek tüketilen enfes bir tatlımızdır. Peki bu yumuşak ve yedikçe yediren lezzetin tarihi ne zamana dayanıyor?

Pers İmparatorluğu’nda MÖ 226 ve 652 yılları arasında hüküm süren Sasanilerin sıkça tükettiği tatlı “abhisa” kesin olmamakla birlikte lokumun kökeni olarak biliniyor. Türk Mutfağında ise lokum adı Arapça “rahat-ul hulküm” sözcüğünden türetilmiştir. Bu sözcük “boğaz rahatlatan” anlamına geliyor. Yaklaşık 600 yıldan bu yana ülkemizde üretilmektedir ve geleneksel tatlılarımız arasındadır.

İlk olarak 15. yüzyılda ortaya çıkmış olmasına rağmen, Osmanlı saraylarına girmesi 17. yüzyıl içerisinde gerçekleşmiştir. Yumuşak bir tatlı olmasının sebebi ise padişahların özellikle de I. Abdulhamit’in sert tatlıları tüketememesi üzerine Muhittin Hacı Bekir isimli tatlı ustasından pekmez yerine rafine(işlenmiş) şekerden yumuşak lokum istemesidir. Aynı zamanda lokumu Avrupa ülkelerine tanıtan kişidir.

Hatta lokum, Picasso ve Napolyon’un en sevdiği tatlı olarak biliniyor.

Dünyanın çoğu ülkesinde (özellikle Kuzey Amerika’da) “Turkish Deligh” adıyla bilinir. Türk lokumuna Bosna ve Romanya’da “Rahat”, Brezilya’da “Delicia Turca”, Yunanistan’da ise”Loukoumi” denmektedir. Batı mutfaklarında sıklıkla kullanılan jölenin kökeni de, lokuma dayanmaktadır. Balkan ülkelerinin neredeyse tamamında Türk kahvesi ile birlikte servis edilir.

Türk lokumunun yapım süreci ise ilk olarak şekerin suda çözülünceye kadar kaynatılması ile başlıyor. Ardından limon suyu ve nişasta çözünmesi için başka bir kapta bekletiliyor. Bu karışımı şekerli suya ilave edip kısık ateşte kaynatılıyor.(Bu sırada içine aroma verici esanslar, kuru yemişler, baharatlar veya meyve ilave ediliyor.) Kıvam alan karışım, nişastalı kalıplara dökülüp dinlendiriliyor.