Kâdim dostum Şeyma Ersoy’a

Kırkımın Çıkış Yönü

Efnan kitaplara el sür en mukaddesten başla

Kendini okumaya niyet et levha olur cümleler

Nokta yakıştırmadığın cümlelerde özne sensin

Telaşlıyım artıyor annemin yüzünde çizgiler

Efnan çocukluğunun nasırlarına bak tebessümle

Öf’ler haram kılındı öp ve helalleştir geçmişini

Vahalara varmışken senden önce bulutun teri

Gözünün içinde çırpınan balıklara yem verme

Çamur yoğruldu Efnan içine doluştuk şekil almak için

Ayağımı kement bilip dolandıysa ruhu orada dolandı

Yaratılışını gördüğünde imansızın çatladı süveydası

Müjdelendi tefekkürü ibadet bildi diye zatından

Efnan o gün fillerimin yüzüne taktığım cümbüştü

Başıma taşlar üşüştü ama kuşları yoktu lanetten

Hakikati incitme yok olmak var diye var yok olmazdı

Gözün kötüyü gördü diye ne eksildi ki isminden

Ruhsuzluğuna rağmen diriltecek varken onu

Yine girmek için çıkmadık mı o ruhun cebinden

Onunla benim düğümüme el süremezler Efnan

Boşluğunu bulup kendine iplikten diyemezler

Efkârım ruhumu sızdırdıkça kârımdı şiirimde

Bahtiyardım biliyorsun dili hecelerimi giydiğinde

Elden ihtiyarı gidenlere bağlandı yolum başından

Gözlerinden çekiştiren meleklere söylesinler

Parlayacağım bu kömür daha derine inerse

Efnan ben yaratılışıma bağlı fıtrattayken

O günkü teslimiyete gebeyken inkârım

Hacer’i sırtlayan suya yine kanacağım

Kutsal kelamlar takıp bıçağın ucuna

Yasak meyvesini anarak ve tadarak Âdem’in

Onun damarını şahlandırmaya ikna olacağım

Fâniliğinin kanına casusluk katıp iştahla

Efnan ilâhtan sana sonsuzluklar ile katılacağım

Merve Özen

Please follow and like us: