SİSİFOS

Kayboldum yolu ararken

Dönmek üzere çıkılan yol

Geriye doğru bir eğim almıştı daha şimdiden

Tanrıya seslendim, Sisifos değilim ben!

Nedir bu ceza?

Rind olmak üzere çıktığım yolda

Canavarlaştım rüştümü ispat etmek için

Üzerimden akan şelalenin, su değmeyen toprağıyım artık

Ellerim taş kesti kayalara sürterek

Gövdem ayrı düştü ruhumdan

Bir zelzele bir tufan, önüne katsın beni

Selin gövdemle kirlenen kahverengi suları

Kanımla temizlensin

Yeter ki, görebileyim bir kez daha dünyanın çarkının döndüğünü

Saçların turuncu yangınlarının gökyüzünde söndüğünü

Hem, o son ışık toprağa değdiğinde biz üçümüz bir oluruz Hak Çalabın önünde

Önümde, ışık hüzmesi bir gölge

Tanrıyı bilmesem yemin edebilirdim yeniden doğduğuna

İzlerine rastlamak dehşet verdi ruhuma

Nil de ve ay da

Nedir bu kahkaha bu canlılık, bu can, yumuşacık, ılık

Sanki ölüm yok

Sanki, yaşamaya bu sabah başladık

Tam mıydık, zannetmem belki bir zaman

Yok olmamak için direnen

Kırık bir yumurtanın ucunda

Kabuğun içinde kabuktan ayrı

Ölemem bundan gayrı

Henüz daha yaşamadan

Zinyanın ucunda açan mavi renkli goncaydık adımız Umut

Beynimizin içinde mi dilimizin ucunda mıydı Us?

Bu muydu yoksa ispirtoyu tutuşturan uğursuz

Ne güzeldi şuursuz  daha mutluyduk

Bilince ulaşana dek

Sonra yok ettik masumiyeti

Belki de ne olduğunu unuttuk

Yaşamanın,

Ta ki onu görünceye dek

Zerresi Nilden ve günden

Haykırışı Madaktan

Düştüm ölü bir yapraktan, yeşile döndüm

Topraktan ayrı gökyüzünden ayrı gözüktüm

Bana sorarsanız üşüttüm

Veli Şeyhi mahfeden hava bana ne yapmasın ki sonra

Toparlandım, parçalarımı topladım

Bugüne gelmek üzereyim, yaşasın,

Yaşayayım, bırakın,

Hayatım boyunca dündüm

Düğümdüm, zehirli bir sarmaşıkta

Alıcı kuş sarkı söylüyor ufukta

Ve dişlerimle gıcırdattığım dünya, gül artık bana

Yarına gittiğimde sonra, aman ha

Beni sakın unutma

Gerçekten gidebilir miyim yarına

Önümdeki taş en geriye düşüyor daima!

 

 

Nilüfer için…”