ŞEHİRCE

Bir tabağa sekiz el sığdırır, annemin çocukluğu

Duraklardan, toplu dertler taşınan çağda

Odaların her birinde, ayrı ev gördü çocukluğum

Şimdi manzaraları orman betonlarda

İnsanlar, balkonları yeşertiyor

Doğa manzarası için duvar deliyor çiviler

Taş içine ekiliyor çiçekler

Şehir, benzinler döküyor genzimize

Gülerken belgelemiyor bizi fotoğraflar

Resmiyette, ciddiyet değil somurtu istiyorlar

Plastik gökyüzü altında

Kuş seslerine korna düeti ve melankoli

Toprağa suni sancı veriyorlar

Kimyası fani, organik içeceklerle

Ücreti karşılığında, hastalık doğuruyorlar

Meyvelerin aslına dönmeyince mevsimleri

Kendini bir an önce ölmek için ağaca asıyorlar

Homurdanıyor ciğerlerim bu köhne açık havada

Burada, eve nefes almak için çıkılıyor

Cesetler, gece yatağa serilince

Gündüzü sopa yapan iki pişmanlık

Tozumuzu çıkarıyor

Bizi silkeleyerek morarıyor nevresimler

Gün doğuyor, başa alıyor kendini felekzedeler

Please follow and like us: