MİĞFERİMİ ÇIKARTMAYACAĞIM

 

 

Annemin bağrında sunulan sütün

Aşkla geri alındığını biliyorum burnumdan

Ama ben,

Yüzüme söylenen doğruları

İnkârla meşhurum

Nasıl ederim isyan

 

Biliyorum

Elimi uzattığım arı kovanıdır dünya

Belki biraz bal

Ama merhamet asla

 

İnsanlar görüyorum

İnsan değiller, görmüyorum

Ne zaman kendimle karşılaşsam

Yüzümde Tanrının

Yeni bir anlamını görüyorum

 

Ölümü bile

Yalnızca tadacağız

Yaşamak,

Sana nasıl doyayım?

Hiç olmazsa şu defteri,

Açtığım gibi kapatayım

 

Tanrım,

Şiiri sen yarattın

Şairi sen

Madem buluşmak zor

Arafatı da göstersen?

 

Soracağım diyorum

Cevap vermesen de

Yürüyeceğim bu yolu

İpek halı sermesen de

Nankörlük bu,

Yürüyen ayak

Soruyu soran akıl

Senden gelmedi mi?

 

Hatırladım

Hatırladım unuttuğumu

Ben, Azra’yım

Kendi çölümde sahrayım

Dalgalarla anılan deryayım

 

Muhtacım,

Çünkü başımda tacım

Ne zaman ki anlarım,

Çoktan biriyim,

O gün birden, bire yaklaşırım.

 

17 Aralık 21

Betül Azra