sana bakarken, ağlardım merhametten
alnıma atılan hüznün kertikleri,çoğalırdı
mısralar,anlaşılmaya güç yettirremezdi
mürekkep,parmak uçlarımı morartırdı
omzumda; anın,duruşun ve tarihin yükleri
susuşumda, isyanın geç kalınmışlıkları vardı
kulaklarıma küpeler asılırdı dinlerken seni
dengesini bozardın, kararlı zamanın
bülbüller naz makamında gece cilveleşirdi
leyladan,madalyalar dizilirdi boynuma
gündüz inerdi yıldızlar,rütbe için omzuna
onlar ölü sayısı derlerdi,katledilen hayatlara
biz, ümmü gülsüm radyodayken,yokuş çıkar
yürüyüşülerde, kaç çocuk kurtarırdık.
selamları,veda ıslıklı melodilerle verir
soma’yı andıran, ciğerlerle alırdık.
dayanırdı duvarlar, şakaklarımıza
göçümüzü aldıran,cümleler kurardık;
şiir de yetişemezdi bunca acıya, insanda
utanırdık, onca ölüm içinde güzel olmaya
