TAŞ

Gelemedim.

Sebebi mi?

Çürüklüğüm, cesaretsizliğim, kabul edemeyişim, ertelemeyi sevme huyum mu bilemedim.

Bildiğim şeyler de var tabii:

Erken gittiğin, çok erken…

O taşın üzerinde bedenin değildi senin yıkanan,

Çocukluğumdu.

Aktı gitti her tasta anılarım.

Mermerin soğukluğu işlendi ilmek ilmek üzerime.

Çınladı kulağımda son kez sesin ve sesinle beraber alıp götürdüğün kahkahalarım.

Akıp giden her damla kalbi patlatmak için damarlarıma hücum etti.

O mermerin etrafında gözlerin gördüğü beş kişi,

Kulakların duyduğu bir çığlık, ardında ağlama sesleri.

Bulanıktı zihin, arka fonda sessiz sessiz çalıyordu sesler, oynuyordu beşin gölgeleri.

Netleşmiş olan yalnızca  mermer taş ile dökülüp giden suyun sesi.

Gölgelerin arasında bir ben, bir mermer taş bir de annem vardı.

Annem yanımdaydı fakat öksüz kalmıştım.

Öksüzlüğüme annemin öksüzlüğü de batmaya başladı.

Bütün o öksüzlüğüm, o mermer, o camii avlusu ve birbirine doladığım kollarım bir anda penceremin dört köşe çerçevesi oldu.

Oturup kalmışım pencerenin önünde, dalmışım,

Bilirsin sen, hep yapardım böyle.

Ancak bu defa izlediğim bulutlar değil, değişmeye başlayan hayatım, köhne.

Kabul, güldüm de ağladım da hatta bitmez dediğim o okulu bile bitirdim.

İnsanlar girdi çıktı hayatıma.

Büyümüşüm sözde.

Sonra alıştım düzene.

Bir tek sana alışamadım.

Sensizliğe demeye dilim varmıyor bile,

Alışamadığım ‘sensizlik dersem sanki hiç var olmamışsın olacak, kökünden bulacağım kendimi koca bir hiçlikte.

Yarım kaldım ben sen gidince,

Kaburgalarım ardına bir nar düşüverdi.

Her nefes aldığımda taneleri ezildi yüreğimde.

Yaşım oldu yirmibeş, büyüdün şunun vakti geldi, bunun sırası geldi,

Önüme de daha gidilecek uzun bir yol serildi, gözle.

Bildim ki yirmibirimde dondum kaldım ben o taşın üzerinde.

Kul olür mezarı kalır anısı kalır

Seninse içimde hayaletin kaldı.

Girişinde ak taşın asılı olduğu ev kaldı, harabe anılarımla evinin kapısına geldim de

Taş taşa değer ufalır dedim de

Gelemedim ismini kazıdıkları, baş ucuna diktikleri taşa, sözle.

Varamadım, baş ucuna.

Taş taşa kavuşamadı, ben sana

Kaldım yine güze.

 

 

 

Pakize Canevi için…