Kategori: Şiir

Kâdim dostum Şeyma Ersoy’a Kırkımın Çıkış Yönü   Efnan kitaplara el sür en mukaddesten başla Kendini okumaya niyet et levha olur cümleler Nokta yakıştırmadığın cümlelerde özne sensin Telaşlıyım artıyor annemin yüzünde çizgiler Efnan çocukluğunun nasırlarına bak tebessümle Öf’ler haram kılındı öp ve helalleştir geçmişini Vahalara varmışken senden önce bulutun teri Gözünün içinde çırpınan balıklara yem…

Hey sen şimdi bir tatlı su balığı hükmünde Halkların kardeşliği hümanizm insanlık Sende beşer sevgisi allar morlar hep sende Bak bir bacağım eksik usum yok tenim yanık   Çığırtkandın kafeler sıcağında yapışkan Türk ülkesi değilmiş mozaikmiş buralar Bak pişkin ve yılışık dudağın ruj değil kan Gün olur seni tutar oğlu göçmüş analar   Bayrak asılı…

MİĞFERİMİ ÇIKARTMAYACAĞIM     Annemin bağrında sunulan sütün Aşkla geri alındığını biliyorum burnumdan Ama ben, Yüzüme söylenen doğruları İnkârla meşhurum Nasıl ederim isyan   Biliyorum Elimi uzattığım arı kovanıdır dünya Belki biraz bal Ama merhamet asla   İnsanlar görüyorum İnsan değiller, görmüyorum Ne zaman kendimle karşılaşsam Yüzümde Tanrının Yeni bir anlamını görüyorum   Ölümü bile…

Nar Türküsü   İsmin geçse yüreğime kuş tüner Tanınırım gözlerimin ferinden Yürür avucumda pıtır pıtır ter Çarşı pazar farksız bayram yerinden İsmin geçse yüreğime kuş tüner   Anarım kirpiklerini yüzünü Başım böylelikle erer göklere Islığımda anlı şanlı bir türkü Bilirsin Bitlis’te beştir minare Anarım kirpiklerini yüzünü   Düş görmektir uyumaktan maksadım Yoksul doyururum düşüm senliyse…